| O HODOWLI About Kennel FCI |
NASZE PSY Our dogs |
SZCZENIAKI Puppies |
MIOTY Litters |
GALERIA Gallery |
O RASIE About breed |
KONTAKT | Tresura psów Training |
Z ŻYCIA NASZEGO ZWIERZYŃCA Our Pets |
|
Dane ogólne: Długość życia: 12 lat Pies wzrost: 58-62 cm Pies waga: 28-30 kg Suka wzrost: 56-58 cm Suka waga: 22-25 kg |
Cechy rasy: Pielęgnacja sierści: trudna Aktywność fizyczna: wysoka Koszty utrzymania: przeciętne Pies przyjazny dziecku: tak |
|
Opis rasy: Airedale terier to średniej wielkości pies, znad rzeki Aire (stąd nazwa) w hrabstwie Yorkshire. Temperamentny, odważny, ciekawski ale zdecydowanie spokojniejszy (!) niż jego mniejsi kuzyni – welsh czy foxterier. Bardzo inteligentny, pewny siebie wymaga stanowczego i konsekwentnego wychowania. Lubi przebywać z człowiekiem, bawić się z nim i pracować. Bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny, stając w razie konieczności w jej obronie. To pies dla ludzi aktywnych, i to zarówno tych bardzo aktywnych, jak i tych trochę mniej aktywnych, po prostu dla tych którym się choć trochę chce – chce pobawić z własnym psem, pobiegać po lesie, poszkolić. Airedale odnajdzie się dobrze zarówno w rodzinie energicznych emerytów, jak i tej z małymi dziećmi – warunek jest ten sam: trzeba mieć dla niego czas. Wybierając teriera m.in. ze względu na jego żywiołowość i wieczną ochotę do zabawy, musimy pamiętać że nie da się go włączać i wyłączać wg naszych potrzeb. Pies musi znaleźć ujście dla swojej energii i ciekawości świata. Zwłaszcza pierwszy rok życia jest ważny, jeśli wtedy poświęcimy mu odpowiednio dużo czasu i pracy to później przez następne 10 lat będziemy zbierać żniwo swojej pracy. Wszelkiego rodzaju szkolenia będą wskazane: PT – pies towarzysz, PO- pies obrończy, dla pomocnika myśliwego odpowiednie będą: na dzikarza czy tropowca – i wszystkie inne jakie nam tylko przyjdą do głowy, wybierając bowiem airedala wybraliście państwo rasę o bodajże najszerszym wachlarzu możliwości! Pies policyjny, lawinowy, przewodnik niewidomego – to niektóre przykłady jego możliwości. Psie sporty wciąż się rozwijają i ciągle przybywa dyscyplin, w których możemy się (my i nasz airedale) sprawdzić: agility, flyball, canicross, dogdance. Airedale ma również wady: szybko się nudzi. Podczas szkolenia nie zmuszajmy go do długich i monotonnych ćwiczeń, lepiej częściej i krócej. Psychicznie dojrzewa późno, ok. 3.go roku życia, fizycznie dojrzewa po „drugiej” zimie. Właściwy kolor osiąga pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia. Pies czy suka? Samiec ma w większym stopniu rozwinięty instynkt terytorialny i większą ochotę na „sprawdzanie” się z każdym inny samcem, ale przez szkolenie można w dużym stopniu opanować tę niedogodność – naprawdę, nie każdy spacer musi kończyć się bójką. Samiec jeśli do czegoś dąży, to bardziej w linii prostej i jeżeli naprawdę dobrze znamy swego psa to jesteśmy w stanie pomyśleć przed nim i ewentualnie zapobiec. Suka jest pozornie bardziej spolegliwa, ale ona po prostu jest inteligentniejsza od psa i kiedy nie można czegoś osiągnąć wprost będzie kombinować „boczkiem”. Jest też bardziej wylewna przy okazywaniu uczuć, ale i bardziej zaborcza w stosunku do swego Pana. Pielęgnacja. Airedale należy do psów szorstkowłosych, nieliniejących. Ich okrywa włosowa jest wyjątkowo odporna na warunki atmosferyczne, ale wymaga odpowiedniej pielęgnacji - bez niej bowiem nawet najlepsza sierść straci swoje właściwości-zalety. Włos szorstki jest ze swej natury twardy, nie kołtuni się, nie trzyma kurzu czy błota (wykrusza się ono). Ponieważ jednak włos ten sam nie wychodzi – pies nie zmienia sezonowo okrywy włosowej (nie linieje), trzeba usunąć samemu ów stary włos, czyli poddać psa zabiegowi trymowania. Polega on na wyskubaniu martwego włosa (matowego o wyblakłym kolorze) robiąc tym samym miejsce dla nowego-żywego: błyszczącego, twardego, wysyconego kolorem włosa. Zabieg ten przeprowadzony prawidłowo jest bezbolesny dla psa. Przeprowadza się go minimum co 3 miesiące, u psów wystawowych znacznie częściej. Podstawową pielęgnacją jest szczotkowanie przy pomocy miękkiej, drucianej szczotki (2-3 x w tygodniu). Pomocny też będzie grzebień, a jeśli będziemy utrzymywać psa w krótkiej sierści, również szczotka z naturalnego włosia, która wymasuje skórę, usunie brud i nada włosom piękny połysk. Systematyczne szczotkowanie w dużym stopniu zastąpi kąpiel, która nie jest polecana dla psów szorstkowłosych. Zdrowie. Wybierając szczeniaka należy zapytać, czy rodzice byli badani w kierunku dysplazji tj. choroby zwyrodnieniowej obejmującej stawy biodrowe i łokciowe. Mimo iż cierpią na nią raczej rasy olbrzymie i ciężkie, to wśród airedali ta przypadłość się pojawia (niejasne jest podłoże tej choroby, ale zwraca się uwagę na genetykę, zbilansowaną karmę podczas wzrostu i warunki odchowu). Można też przeczytać o chorobach nerek, serca i tarczycy spotykanych w tej rasie. Generalnie jednak airedale jest rasą zdrową i bardzo odporną. W tym również odporną na ból – znane są przypadki ciężko chorego psa, który nie wykazywał żadnych oznak choroby, dopiero specjalistyczne badanie wyjaśniało sprawę, często jednak za późno dla pacjenta. Źródło: Anna Paczena, "Kementari" http://www.podajlape.pl/rasa/15/0/Airedale-terrier.php |